Ministerstwo Finansów przedstawiło projekt rozporządzenia zawierającego deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK. Zdziwienie może wywołać nie tylko fakt, że w jednym dokumencie wymagane jest złożenie aż siedmiu podpisów (pisaliśmy o tym w tygodniku Kadry i Płace 14 lutego 2019 r.: „Deklaracja rezygnacji z PPK przeczy dobrowolności”, DGP nr 32 – red.). Wątpliwości budzi bowiem także to, że sama deklaracja może wprowadzać w błąd uczestników PPK co do skutków finansowych rezygnacji, a jej treść jest niezgodna z przepisami ustawy o PPK.

Wzór deklaracji wskazuje bowiem, że uczestnik wraz z rezygnacją z dokonywania wpłat godzi się i świadomie rezygnuje z regularnych korzyści takich jak „otrzymanie wpłaty powitalnej w wysokości 250 zł, należnej uczestnikom PPK” (notabene projekt przy tym oświadczeniu zawiera dość sugestywny znaczek „*”), a także z „otrzymywania dopłat rocznych w wysokości 240 zł, należnych uczestnikom PPK”. Treść oświadczenia sugeruje zatem, że podpisując deklarację uczestnik rezygnuje z prawa otrzymania wpłaty powitalnej (rzeczona gwiazdka wyjaśnia, że nie dotyczy to osób, które prawo do tej wpłaty uzyskały już wcześniej) oraz otrzymania dopłat rocznych.

Taki wniosek jest jednakże nieprawidłowy. Otrzymanie wpłat powitalnych i dopłat rocznych tylko pośrednio jest związane z faktem rezygnowania. W istocie zależy bowiem od wartości środków zgromadzonych w danym roku kalendarzowym. Mianowicie uprawnienie do wpłaty powitalnej „przysługuje uczestnikowi PPK, w imieniu i na rzecz którego zawarto w tym kwartale lub w kwartale poprzednim umowę o prowadzenie PPK i który przez co najmniej 3 pełne miesiące jest uczestnikiem PPK, jeżeli za miesiące te dokonano na jego rachunek finansowanych przez niego wpłat podstawowych” (art. 31 ust. 1 ustawy o PPK). Sam fakt zrezygnowania z dokonywania wpłat nie przesądza więc jeszcze o tym, że uczestnik nie nabędzie uprawnienia do wpłaty powitalnej. Może tak się stać w sytuacji, gdy posiada PPK w innym podmiocie, z którego wpłat nie zrezygnuje. Ale jeśli już wpłatę tę nabędzie, nie utraci jej wskutek rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK. Z kolei dopłata roczna przysługuje w sytuacji, w której kwota wpłat podstawowych i dodatkowych finansowanych przez podmiot zatrudniający oraz uczestnika PPK w danym roku kalendarzowym jest równa co najmniej kwocie wpłat podstawowych należnych od sześciokrotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w tym roku (art. 32 ust. 2 ustawy). Dopłata roczna będzie zatem przysługiwać także uczestnikowi, który po spełnieniu tego wymogu w danym roku kalendarzowym złożył następnie deklarację o rezygnacji.

Autor: radca prawny Adrian Prusik, lider działu produktów emerytalnych

PEŁEN ARTYKUŁ