Ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. poz. 2215 ze zm.) to stosunkowo nowa regulacja prawna – została uchwalona w ostatnim kwartale 2018 r., a weszła w życie 1 stycznia 2019 r. Mimo to już w maju uchwalona została nowelizacja części jej przepisów (ustawa z 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz ustawy – Prawo bankowe; Dz.U. poz. 1074). Wprowadzone przez nią zmiany – chociaż nieliczne – są jednak istotne i odczuwane zarówno dla pracodawców, jak i instytucji finansowych. W tym miejscu wystarczy wspomnieć, że podstawowym założeniem noweli było zniesienie progu 30-krotności rocznego limitu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Po wejściu w życie nowelizacji – co nastąpiło 25 czerwca 2019 r. – do celów naliczania wpłat PPK nie ma znaczenia limit rocznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Poza tą kwestią ustawodawca wprowadził również wiele innych zmian, jak m.in. sumaryczny limit zasileń na wszystkie rachunki PPK w skali roku, a także modyfikacje dotyczące obowiązków pracodawców w zakresie obniżenia wpłat podstawowych czy w zakresie przesłanek uzyskania prawa do wynagrodzenia zmiennego przez instytucje finansowe.

Następna (i na razie ostatnia) nowelizacja ustawy o pracowniczych planach kapitałowych została wprowadzona przez ustawę z 4 lipca 2019 r.o systemie instytucji rozwoju (najpóźniejsza data ogłoszenia w Dzienniku Ustaw to 21 sierpnia – po zamknięciu niniejszego wydania). Przewidziano w niej kolejną już zmianę art. 135 ustawy o PPK, dotyczącego kwestii renegocjowania wynagrodzenia w zamówieniach publicznych. Wejdzie ona w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia (jeśli publikacja nastąpi 21 sierpnia, to nowela zacznie obwiązywać 5 września 2019 r.).

Modyfikacje wynikające z obydwu wskazanych nowelizacji omawiamy w pierwszej kolejności. Dalej komentujemy wybrane zmiany, które ustawa o pracowniczych planach kapitałowych wprowadziła do innych ustaw. Zostały one dokonane m.in. w kodeksie pracy w zakresie zasad dotyczących potrącania z wynagrodzenia oraz w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.) w zakresie danych niezbędnych do raportowania przez podmioty zatrudniające do ZUS. Ponadto wdrożenie PPK wymagało także zmian w ustawie z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1986 ze zm.), by określić charakter PPK w kontekście regulacji zamówień publicznych. Nowelizacja objęła także ustawę z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1251 ze zm.), która wymagała dostosowania ze względu na nowe obowiązki Państwowej Inspekcji Pracy dotyczące PPK.

Poprzednie części komentarza do ustawy o PPK ukazały się:

Pierwsza część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 21 lutego.

Druga część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 21 marca.

Trzecia część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 18 kwietnia.

Czwarta część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 23 maja.

Piąta część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 13 czerwca.

Szósta część komentarza ukazała się w tygodniku Kadry i Płace 18 lipca. 

Siódma część komentarza dostępna jest tutaj.

Ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (cz. 7)