Przedmiotem umowy o dzieło jest jej rezultat – obiektywnie osiągalny i pewny w momencie zawierania umowy. Dzieło jest wytworem, który w chwili zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidzianyi określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. Jeśli powyższe nie jest spełnione, to nie mamy do czynienia z umową o dzieło, a umową starannego działania. Na podstawie art. 750 kodeksu cywilnego stosuje się do niej odpowiednio przepisy o umowie zleceniu, która co do zasady podlega ubezpieczeniom społecznym.

Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 14 września 2016 r. (II UK 342/15).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w indywidulanej decyzji zakwestionował charakter zawartej umowy o dzieło, której przedmiotem było ułożenie programu autorskiego i przeprowadzenie określonej liczby godzin kursu. Stwierdził, że przedmiotowy zakres świadczenia kwalifikuje umowę jako umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia. W konsekwencji podlega ona obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym.

Od powyższej decyzji zostało wniesione odwołanie do sądu okręgowego, a następnie apelacja, która została oddalona.