Określenie oderwanej od rzeczywistości oraz nierzetelnej wysokości wynagrodzenia w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego, może skutkować ustaleniem przez ZUS niższej podstawy wymiaru składek.

Takie konkluzje zawarto w wyroku Sądu Najwyższego z 11 maja 2017 r. (II UK 211/16).

Sprawa dotyczyła wysokości wynagrodzenia ustalonego w umowie zlecenia między spółką a jej wspólniczką. 7 lutego 2013 r. spółka zawarła z jedną ze wspólniczek (wnioskodawczyni) umowę zlecenia na wykonywanie określonych czynności, obowiązującą od 1 marca 2013 r. Początkowo umowa określała wynagrodzenie w kwocie 1500 zł brutto. 19 marca 2013 r. strony zawarły kolejną umowę zlecenia dotyczącą tożsamego charakteru usług, która tym razem określała wynagrodzenie w wysokości 12 000 zł brutto. Umowa ta następnie była aneksowana 1 lipca 2013 r., kiedy to wynagrodzenie określono na 7000 zł brutto.

Na 20 marca 2013 r. wnioskodawczyni była w 7. tygodniu ciąży. Z tego względu przebywała na zwolnieniu lekarskich od 21 marca 2013 r. Z kilkumiesięczną przerwą okres niezdolności do pracy trwał do urodzenia dziecka w listopadzie 2013 r. W tym czasie przychody spółki były na poziomie, który nie pozwoliłby sfinansować wynagrodzenia wskazanego w zleceniu. W tym stanie faktycznym ZUS wydał decyzję ustalającą podstawę wymiaru składek w wysokości 1500 zł, kwestionując stawkę określoną w umowie.

Kliknij, żeby przeczytać artykuł…