Zasada, że wersja porozumienia z dnia transferu wiąże pracowników i pracodawcę przez rok, nie działa, gdy z czasem zostanie wynegocjowane nowe. Przy czym musi ono dla załogi być korzystniejsze

Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 kwietnia 2017 r. (C-680/15, C-681/15) dotyczącym powództwa pracowników przeciwko niemieckiemu szpitalowi Asklepios Kliniken Langen-Seligenstadt GmbH. TSUE dokonał w nim wykładni dyrektywy 2001/23/WE z 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.Urz. UE z 2001 r. L 82, s. 16).

Wyrok TSUE rozstrzygnął o skuteczności dynamicznych klauzul umownych. Chodzi tu o takie postanowienia umów, zgodnie z którymi w razie przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę (w drodze przejęcia bądź łączenia zakładów) stosunek pracy pracownika będzie regulowany nie tylko przez układ zbiorowy, którym pracownik dotychczas był objęty, ale również przez przyszłe układy zbiorowe, które będą go uzupełniały, zmieniały lub zastępowały.

Nie ma przy tym wątpliwości, że umowa o pracę za pośrednictwem odpowiednich klauzul może odsyłać do układów zbiorowych pracy. – Może ona dokonywać odesłania albo wyłącznie do praw i obowiązków ustalonych w układzie obowiązującym w dniu przejęcia przedsiębiorstwa – wtedy jest to klauzula statyczna, albo także do przyszłych postanowień układów, które mogą wiązać się ze zmianą tych praw i obowiązków – wówczas jest to klauzula dynamiczna – wskazuje Grzegorz Trejgel, radca prawny z kancelarii Wojewódka i Wspólnicy.

Kliknij, żeby przeczytać artykuł…