Cel, jakiemu służy ochrona trwałości zatrudnienia gwarantowana w art. 39 kodeksu pracy, nie występuje w przypadku osób, które co prawda są uprawnione do wcześniejszej emerytury, ale świadczenie to zostało zawieszone z powodu kontynuowania zatrudnienia, w trakcie którego nabyły – po złożeniu wniosku – prawo do emerytury. Zatem takie osoby nie są objęte ochroną stosunku pracy na tej podstawie.

Na takim stanowisku stanął Sąd Najwyższy w wyroku z 16 lutego 2017 r. (II PK 375/15).

W przedmiotowej sprawie 20 stycznia 2010 r. powódkę zwolniono z pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Pracodawca powołał się m.in. na złożenie przez kobietę nieprawdziwego oświadczenia lustracyjnego, które zostało zakwestionowane w zakresie procedury weryfikacyjnej. Kwestionując zgodność z prawem rozwiązania umowy o pracę powódka odwołała się do sądu, wnosząc o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy ze względu na to, iż – jej zdaniem – podlegała ochronie z art. 39 k.p.

Wobec wydania prawomocnego wyroku, w którym stwierdzono, że oświadczenie lustracyjne powódki było prawdziwe, sąd rejonowy uznał, że przyczyna rozwiązania umowy o pracę wskazana przez pracodawcę była nieprawdziwa i przywrócił powódkę do pracy.

Kliknij, żeby przeczytać artykuł…