Duża część pomysłów przedstawianych przez twórców różnego rodzaju odpowiedzialnych strategii czy bardzo narodowych ładów zmierza w prostej linii do przetrącenia kręgosłupa, na jakim rozwija się Polska po 1989 roku, tj. do „przyłożenia” prywatnej inicjatywie oraz prywatnej własności opartej na przedsiębiorczości, zaradności i kapitale. Czytając niektóre pomysły pojawiające się w przestrzeni publicznej, a nierzadko także przybierające postać projektów ustaw, można odnieść wrażenie, że oto nasz pociąg Polska cofa się w czasie to tzw. czasów słusznie minionych.

O czym nie jest ten tekst

Nie miejsce i pora tu na pastwienie się nad antyprzedsiębiorczymi i antyrozwojowymi pomysłami zawartymi w tzw. Polskim Ładzie. Nie będzie tu mowy o drastycznej podwyżce danin publiczno-prawnych, o wprowadzeniu nierównego, sprzecznego z ustawą zasadniczą traktowania podmiotów gospodarczych tylko ze względu na formę prawną prowadzonej działalności oraz dopuszczalne dla nich formy rozliczeń z fiskusem. Nie będzie też o wydawaniu wspólnych pieniędzy na niepotrzebne albo nietrafione inwestycje, a także na bezprecedensowe, ślepe rozdawnictwo, co do zasady motywowane jakimiś zbliżającym się wyborami. Ale będzie tutaj o niepozornym pomyśle grupy posłów partii rządzącej – wprowadzenia niewielkiej nowelizacji do kodeksu pracy.

PRZECZYTAJ CAŁY ARTYKUŁ