Informujemy, że w dniu 25 października 2022 roku odbyło się posiedzenie podkomisji stałej do spraw nowelizacji Kodeksu pracy oraz Kodeksu postępowania administracyjnego (NKK03S). Było to ostatnie posiedzenie podkomisji w tym zakresie. Teraz projekt trafi już do odpowiedniej komisji Sejmu, a następnie do II czytania na sali plenarnej.

Poniżej przedstawiamy wybrane istotne punkty poruszone podczas posiedzenia Podkomisji.

1. Informacja dotycząca BHP a ocena ryzyka zawodowego (art. 67³¹ Kodeksu Pracy)

Na początku posiedzenia Podkomisji miała miejsce się żywa dyskusja na temat kwestii tzw. uniwersalności oceny ryzyka zawodowego. W projektowych przepisach wstępnie Rząd zaproponował następujące nowe przepisy art. 67³¹ Kodeksu Pracy.  W § 5 wymieniono elementy informacji dotyczące BHP, na podstawie której pracodawca ma tworzyć ocenę ryzyka zawodowego. Co najistotniejsze ostatnie zdanie § 5 brzmi: „Pracodawca może sporządzić uniwersalną ocenę ryzyka zawodowego dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej”. Natomiast w § 6 projektu zaproponowano, aby przed dopuszczeniem do wykonywania pracy zdalnej pracownik potwierdzał w oświadczeniu składanym w postaci papierowej lub elektronicznej zapoznanie się z przygotowaną przez pracodawcę oceną ryzyka zawodowego oraz informacją zawierającą zasady bezpiecznego i higienicznego wykonywania pracy zdalnej oraz zobowiązał się do ich przestrzegania.

W toku dyskusji w trybie autopoprawki przedstawiciele Rządu, na wniosek Państwowej Inspekcji Pracy, zaproponowali nowe brzmienie § 6 o treści „Pracodawca może sporządzić informację, o której mowa w § 5 dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej”. Dotychczasowy projekt w § 5 dawał więc pracodawcy możliwość stworzenia uniwersalnej oceny ryzyka zawodowego. Poprawka odbierałaby przymiot uniwersalności. Informacja dotycząca BHP jest inną instytucją niż ocena ryzyka zawodowego. W ocenie przedstawicieli pracodawców była to istotna zmiana merytoryczna, której wprowadzenie modyfikowałoby istotnie ustalenia dokonane na etapie prac nad projektem w Radzie Dialogu Społecznego.

Poprawka została poddana pod głosowanie, lecz nie została przyjęta. Na chwilę obecną pozostało dotychczasowe brzmienie przepisu korzystne dla pracodawców, które umożliwia stworzenie uniwersalnej oceny ryzyka zawodowego dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej.

2. Wymiar okazjonalnej pracy zdalnej (art. 67³³ Kodeksu Pracy)

Pod głosowanie poddano poprawkę, która miałaby wydłużać wymiar okazjonalnej pracy zdalnej z wymiaru 24 dni do 30 dni. Przedstawiciele pracodawców zwracali uwagę, że okazjonalna praca zdalna tyczy się głównie pracodawców niezainteresowanych stosowaniem pracy zdalnej w szerokim zakresie, ze względu na specyfikę działalności, w tym urzędów czy pracodawców, których na pracę zdalną nie stać. Pozwala tym pracodawcom ograniczyć koszty (pracodawca nie ma obowiązku ponosić kosztów okazjonalnej pracy zdalnej). Poprawka nie została przyjęta, przepis pozostał w dotychczasowym brzmieniu – okazjonalna praca zdalna będzie mogła być świadczona w wymiarze 24 dni w roku kalendarzowym. Okazjonalna praca zdalna nie wiąże się z obowiązkiem rekompensaty pracownikom kosztów pracy zdalnej świadczonej spoza siedziby pracodawcy.

3. Wejście w życie przepisów dotyczących pracy zdalnej

Zgodnie z deklaracjami, jakie padły w czasie posiedzenia Podkomisji, zostanie przygotowana poprawka do projektu ustawy i poddana pod obrady Komisji. Ministerstwo Rodziny zaproponuje wydłużenie vacatio legis w zakresie przepisów dotyczących pracy zdalnej z 14 dni do 2 miesięcy (wcześniej skłaniało się do 3 miesięcy, jednak ze względu na wpisanie projektu do KPO nie mogą to być 3 miesiące).

W ocenie Kancelarii istnieje prawdopodobieństwo, że ustawa zostanie uchwalona w listopadzie 2022 roku na jednym z dwóch planowanych posiedzeń Sejmu. W związku z powyższym rekomendujemy niezwłoczne podjęcie prac na przygotowaniem organizacji do wdrożenia nowych obowiązków.

WERSJA PDF